By Kada je Poslanik sallallahu 'alejhi ve sellem plakao
Muhammed ibnu-l-Džemil Zejnu
Prvi hadis:
„Poslanik sallallahu 'alejhi ve sellembijaše sjedio sa Abdullahom ibn Mes'udom radijellahu 'anhu, te reče: ‘Uči mi (Kur'an)’ Ibn Mes'ud radijellahu 'anhu odgovori: ‘Zar da tebi učim a tebi je objavljen?’ Poslanik sallallahu 'alejhi ve sellemreče: ‘Volim da slušam Kur'an od drugoga’. Potom Abdullah ibn Mes'ud radijellahu 'anhu otpoče učiti suru En-Nisa sve dok ne stiže do ovog ajeta:
فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍۭ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِيدًا ٤١
41 A šta će, tek, biti kada dovedemo svjedoka iz svakoga naroda, a tebe dovedemo kao svjedoka protiv ovih?
En-Nisa', 41
Tada Poslanik sallallahu 'alejhi ve sellem reče: ‘Dosta je sada.’ Ibn Mes'ud radijellahu 'anhuse okrenu ka Poslaniku sallallahu 'alejhi ve sellem – kad ono njegove oči orosile suzama. 1
Koristi koje se uzimaju iz hadisa:
- Da skrušenost prilikom slušanja Kur'ana biva plakanjem a ne vriskom;
- Riječi Poslanika sallallahu 'alejhi ve sellem učaču su ‘dosta je sada’, a nije rekao sadekallahu-l-‘azim – Istinu je rekao Uzvišeni Allah;
- Allahov Poslanik sallallahu 'alejhi ve sellemje volio slušati učenje Kur'ana od drugoga.
Drugi hadis:
„Ashabi ulaze sa Allahovim Poslanikom sallallahu 'alejhi ve sellem kod njegovog sina Ibrahima koji bijaše kod svoje dojilje. On sallallahu 'alejhi ve sellemga uze, poljubi i pomirisa. Zatim uđoše ashabi kod njega nakon toga i nađoše Ibrahima da ispušta zadnji dah (tj.umire). I zasuziše oči Allahovog Poslanika sallallahu 'alejhi ve sellem, pa mu Abdurrahman ibn ‘Avf radijellahu 'anhu reče: ‘I ti, o Allahov Poslaniče (plačeš)?!’ Poslanik sallallahu 'alejhi ve sellemodgovori: ‘Doista je ovo milost…oči plaču, i srce tuguje ali ne govorimo osim ono čime je Gospodar naš zadovoljan. Mi smo, o Ibrahime, zbog rastanka s tobom, zaista tužni.'“ 2
Koristi iz hadisa:
- Da je dozvoljeno plakati nad umrlim, ali bez vrištanja i naricanja;
- Dozvoljena je tuga zbog umrlog, ali uz zadovoljstvo sa odredbom, te izbjegavanje govora koji ukazuje na srdžbu (zbog Allahove odredbe).
