Odlike Allahovog Poslanika (21-23)

21.

Dvadeset i prva odlika Allahovog Poslanika sallallahu 'alejhi ve sellem se očituje u tome „da će od njegovog ummeta ući u džennet sedamdeset hiljada bez polaganja računa“ , a što nije potvrđeno za bilo koga drugog.

Kažem (tj.šejh Albani): „U vezi ovoga postoje mnogi hadisi u oba Sahiha kao i drugim zbirkama, prenešeni su od grupe ashaba, od njih je Ebu Hurejre, ‘Imran, Sehl ibn Sa'd, Ibn ‘Abbas radijellahu anhum. Imam Muslim bilježi ovaj hadis pod brojem 1/136-138, takođe u Sahihu-l-džami'i-s-sagir (7926,7927), od prenosioca je i Ebu Umame u čijem hadisu se nalazi i dodatak o vrijednosti (spomenutih vjernika Poslanikovog ummeta); izraz hadisa je: ‘Obećao mi je moj Gospodar da će uvesti u džennet od mog ummeta sedemdeset hiljada, oni neće imati polaganje računa niti kazne, na svaku hiljadu sedamdeset hiljada, te tri zahvata od zahvata mog Gospodara.’ Ovaj hadis bilježe Et-Tirmizi: 2439, Ibn Madže: 4286; Ahmed: 5/268, 5/250; pojačava ga predaja koju bilježi Ibn Ebi ‘Asim u djelu ‘Es-Sunneh’, a koju El-Hafiz Ibn Hadžer rahimehullah ocjenjuje vjerodostojnom. Postoji dilema u vezi toga koju sam pojasnio u ‘Zilalu-l-dženneh’ (814). Isto je prenešeno u hadisu Ebu Hurejre i Enesa radijellahu 'anhuma kod imama Ahmeda: 2/359, 3/165, 193. U hadisu kod rivajeta ‘Imran ibn Husajna i Ibn ‘Abbasa radijellahu 'anhuma postoji dodatak koji odražava korist (u razumijevanju ovog pitanja). Ovaj dodatak glasi: „To su oni koji ne traže da im se uči rukja, nisu sujevjerni, ne liječe se vatrom, i na svoga se Gospodara oslanjaju.“ Međutim, kod imama Muslima u rivajetu Ibn ‘Abbasa radijellahu 'anhuma ovaj dodatak je: „Ne uče rukju niti traže da im se uči rukja.“ Riječi Poslanika sallallahu 'alejhi ve sellem „لا يرقون – ne uče rukju“ su prenešene putem nekih prenosioca koji s ovim dodatkom kontriraju svim povjerljivim prenosiocima koji prenose ovaj hadis. Zbog toga je Ibn Tejmijje rahimehullah ocijenio slabim ovaj dodatak – u rivajetu i značenju – kako to stoji u nekim njegovim fetvama, dočim nije skrenuo pažnju na ovu mahanu (hadisa) recenzent djela ‘Medžmu'u-l-fetava’, međutim, isti je uočio neodređenost značenja, pa je harf يا ja označio sa ُdammom, tj. da je glagol u obliku pasiva (što onda znači: ‘ne uči im se rukja’), ali bez da je napomenuo da je i na taj način tekst nepravilnog značenja iz razloga što je glagol koji se nadovezuje na ovaj takođe istog značenja. U ovom slučaju rečenica (hadisa) postaje da se čita ovako: لا يُرقون و لا يسترقون – ne uči im se rukja, niti traže da im se uči rukja.’ Ovo značenje je očito nepravilno. Vidi El-Medžmu’: 1/328. S druge strane, ono što spominje El-Hafiz Ibn Hadžer rahimehullah u djelu ‘Fethu-l-bari’ (11/354) čime oponira stavu Ibn Tejmijje rahimehullah nije jak dokaz, jer se dodatak (u hadisu) povjerljivog prenosioca prihvata kada nije suprotan rivajetu onoga ko je više povjerljiv od njega, ili rivajetu većeg broja povjerljivih prenosioca, a što je ustaljeno pravilo kod učenjaka hadisa – muhaddisa. Pitanje ovog hadisa nije sukladno tome, ali i zbog postojanja šerijatskog zaduživanja koje proizilazi iz tumačenja ovog dodatka, a za što nema ovdje prostora kako bi se ta tema objasnila. Zatim, isti ovaj pasos je prenio i imam Es-Sujuti rahimehullah (3/449) od autora ovog djela.

22.

Dvadeset i druga odlika Allahovog Poslanika sallallahu 'alejhi ve sellem je Kevser kojim je darovan u džennetu, i Havd-vrelo koje mu je dato na stajanju Sudnjeg dana.

Kažem (tj.šejh Albani): Kevser je spomenut u riječima Uzvišenog:

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَعْطَيْنَٰكَ ٱلْكَوْثَرَ ١

1 Mi smo ti, uistinu, mnogō dobro dali,

El-Kevser, 1

. Prenosi se vjerodostojno od Ibn ‘Abbasa radijellahu 'anhuma da je kevser protumačio kao veliko dobro koje je Allah podario Vjerovjesniku sallallahu 'alejhi ve sellem . Ovo tumačenje ne isključuje govor ‘Aiše radijellahu 'anha : ‘To je rijeka data vašem Vjerovjesniku, njezine obale su konkavno biserje, posude su mu kao broj zvijezda na nebu.’ Obje predaje bilježi imam Buharija rahimehullah . Kažem (tj. Albani): Govor ‘Aiše radijellahu 'anha ne isključuje govor Ibn ‘Abbasa radijellahu 'anhuma jer je ova rijeka zapravo mnogo dobro koje je Allah dao našem Vjerovjesniku Muhammedusallallahu 'alejhi ve sellem . Hadisi o ovome su brojni kod imama Buahrije i Muslima kao i drugih sakupljača hadisa. Od toga je hadis kojeg prenosi Enes radijellahu 'anhu : „Kada je Vjerovjesnik sallallahu 'alejhi ve sellem uzdignut na nebo rekao je: ‘Došao sam na rijeku čije su ivice kupola izdubljenog biserja. Rekao sam: ‘Šta je ovo, o Džibril? Reče: Ovo je Kevser.'“ Hadis bilježi Buharija : 8/562; vidi djelo Ibnu-l-Kajjima ‘Hadi-l-ervah ila biladi-l-efrah: 1/283-287. Što se tiče Havda-vrela, pa hadisi o tome su veoma brojni i dostižu stepen tevatura tako da je rezultat cijele ove skupine hadisa da postižu uvjerenje i kategorično znanje . Rekao je El-Hafiz Ibn Hadžer rahimehullah : „Ove hadise prenosi od Vjerovjesnika sallallahu 'alejhi ve sellem preko trideset ashaba, od toga u oba Sahiha preko dvadeset ashaba, a u ostalim hadiskim djelima ostatak ashaba čije je pripovjedanje vjerodostojno a dalji prenosioci takođe poznati. Kažem (tj.Albani): „Sve puteve hadisa je do kraja prenio Ibn Ebi ‘Asim rahimehullah u djelu Es-Sunneh (2/321-360) (pod brojem: 697-776) od preko trideset i pet ashaba, pri čemu se od nekih prenosi sa preko jednog lanca prenosilaca. Ovo su njihova imena: Omer ibnu-l-Hattab, Enes ibn Malik, Zejd ibn Erkam, Ebu Berzeh El-Eslemi, El-Berau ibn ‘Azib, ‘Aiz ibn ‘Amr, Havletu bint Hakim, Sevban, ‘Utbete ibn ‘Abduselemi, Ubej ibn Ka'b, ‘Abdullah ibn ‘Amr, Ebu Zerr, Ebu Se'id El-Hudri, Huzejfete ibnu-l-Jeman ‘Abdullah ibn ‘Umer, Ebu Umameh, Ebu Hurejre, Semureh ibn Džundub, ‘Ukbete ibn ‘Amir, ‘Abdullah ibn Mes'ud, Ebu-d-Derda, Džabir ibn Semureh, Es-Sunadži, Džubejr ibn Mut'am, Sehl ibn Sa'd, ‘Abdullah ibn ‘Abbas, Ebu Bekr Es-Siddik, Usejd ibn Hudajr, ‘Abdullah ibn Zejd, Zejd ibn Sabit, Ka'n ibn ‘Udžreh, Habab ibnu-l-Eret, Huzejfete ibn Usejd, Ebu Bekir, ‘Aiša, Džabir ibn ‘Abdullah, i redžulun min Huza'ah – neki čovjek iz plemena Huza'ah radijellahu anhum . Rekao je Ibn Ebi ‘Asim: „Predaje koje smo naveli u vezi Vjerovjesnikovog sallallahu 'alejhi ve sellem vrela neminovno iziskuju ubjeđenje o tome, i stoga to smatramo istinitim, žudni smo za Onime ko nas je uputio da to potvrđujemo istinitim, da nas dovede i napoji od tog vrela gutljajem kojim će posve nestati žeđ u vječnosti – molimo Ga za ovo iz Njegove dobrote.
Zatim, riječi autora: ‘…vrelo koje mu je dato na stajanju Sudnjeg dana’ znače da autor smatra da je Vjerovjesnikovo sallallahu 'alejhi ve sellem vrelo prije Sirat ćuprije, i upravo je ovaj zaključak jasan shodno nekim hadisima, i isto je odabrao za jače mišljenje El-Hafiz ibn Hadžer.

23.

Od odlika Poslanika sallallahu 'alejhi ve sellem jesu njegove riječi: „Mi smo zadnji i prvi “, tj. zadnji po vremenu pojave naroda na dunjaluku, a prvi po zaslugama i vrijednostima. ¹