By Rekao je imam Ibnu-l-Kajjim rahimehullah upozoravajući na obijesno radovanje: „Zaista radovanje zbog blagodati nekada učini da se zaboravi Darovaoc blagodati, pa se čovjek zaposli oko najboljeg dijela svoje imovine s kojim zapravo skine sa sebe prisjećanje na Darovatelja, i prepuni se radošću do granice sitosti i dosade, dotle da s dotičnom blagodati nestane misli o Darovaocu. Upravo tada je Allahova spletka i kazna bliža njemu nego li vlastita ruka ustima.
Od onoga što ukazuje da je ovakvo radovanje, tj. obijest uzrokom Allahove spletke čovjeku jesu Njegove riječi:
فَلَمَّا نَسُوا۟ مَا ذُكِّرُوا۟ بِهِۦ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَٰبَ كُلِّ شَىْءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُوا۟ بِمَآ أُوتُوٓا۟ أَخَذْنَٰهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ ٤٤
44 I kada bi zaboravili ono čime su opominjani, Mi bismo im kapije svega otvorili; a kad bi se onome što im je dato obradovali, iznenada bismo ih kaznili i oni bi odjednom svaku nadu izgubili,
El-En'am, 44
إِنَّ قَٰرُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ وَءَاتَيْنَٰهُ مِنَ ٱلْكُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلْعُصْبَةِ أُو۟لِى ٱلْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُۥ قَوْمُهُۥ لَا تَفْرَحْ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلْفَرِحِينَ ٧٦
76 Karun je iz Musaova naroda bio, pa ih je tlačio, a bili smo mu dali toliko blaga da mu je ključeve od njega teško mogla nositi gomila snažnih ljudi. "Ne budi obijestan, jer Allah ne voli one koji su obijesni!" – govorili su mu ljudi iz naroda njegova –
El-Kasas, 76
Dočim, kada radost bude radi Allaha i onoga što je Allah od blagodati ukazao, uz strah i čuvanje (od nezahvalnosti), tada ista ne šteti čovjeku, a kada ovo izostane onda nužno donosi šteti.“ 1
Od roba se traži sabur u stanju teškoće i oskudice, i da ne izgubi tada nadu u Allahovu milost, a kada ga obaspu blagodati traži se od njega strpljenje kako se ne bi uzobijestio zbog toga. Dakle, čovjekovo je da se strpi i u stanju teškoće i stanju blagostanja. Rekao je šejhu-l-islam Ibn Tejmijje rahimehullah : „Neminovna je strpljivost pri dobrom djelu koje je naređeno, kod ostavljanja grijeha koji je zabranjen. Pod ovo podilazi i strpljivost na uznemiravanju, na ono što se govorka (među narodom), sabur na onome što čovjeka pogodi od neželjenih stvari, strpljivost od obijesti pri blagodatima, i druge vrste sabura.“ 2
Ibnu-l-Kajjim rahimehullah je takođe kazao: „Strpljivost u tome da se ne prikloni blagodati, niti obmane time, da ga ne navede na obijest i zlo, te pokuđeno radovanje, koje Allah ne voli pri onima kojima ukaže blagodati.“ 3
Rekao je En-Nu'man ibn Bešir rahimehullah: „Zaista šejtan posjeduje klopke i zamke. Njegove zamke su obijest s Allahovim blagodatima, uznošenje čovjeka time što mu je Allah nešto podario, gordost prema Allahovim robovima, i slijeđenje strasti zarad nečega mimo Allaha.“ 4
Obijesno ponašanje proizilazi iz oholosti koja je jedna od osnova ružnog ahlaka, i ujedno jedan od najvećih grijeha. Zato je Allahov Poslanik ukorio oholu i obijesnu osobu i time obznanio suprotstavljanje džahilijetskoj praksi u domenu ove paganske osobine, rekavši: „Zaista Allah ne gleda na onoga ko vuče svoju odjeću obijesno, i neće ući u džennet onaj u čijem srcu bude bilo koliko trun težine oholosti… Oholost je odbijanje istine i omalovažavanje ljudi.“ 5
U današnjem dobu ovom džahilijetskom osobinom su se ogrnuli određeni bogataši, kao i neki uticajni ljudi u društvu, odnosno oni koji obnašaju određene pozicije u vlasti i sl.
