Jezikom Davuda i Isaa, sina Merjemina, prokleti su oni …

 

لُعِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِنۢ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُۥدَ وَعِيسَى ٱبْنِ مَرْيَمَ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا۟ وَّكَانُوا۟ يَعْتَدُونَ ٧٨

78 Jezikom Davuda i Isaa, sina Merjemina, prokleti su oni od sinova Israilovih koji nisu vjerovali – zato što su se bunili i uvijek granice zla prelazili:

El-Maide, 78

 

كَانُوا۟ لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا۟ يَفْعَلُونَ ٧٩

79 jedni druge nisu odvraćali od grješnih postupaka koje su radili. Ružno li je zaista to kako su postupali!

El-Maide, 79

Kaže Ibn Dževzi u svome tefsiru da je značenje ovdje spomenutog prokletstva udaljavanje od Allahove milosti. Drugi su pak rekli da se to odnosi na  pretvaranje skupine jevreja u majmune i svinje.

Rekao je Ibn ‘Abbas r.a.: prokleti su jezikom Davuda a.s. pa su postali majmunima. Rekao je Mudžahid: i prokleti su jezikom Isaa a.s. pa su postali svinjama

Kaže El-Hasan i Katade da su jezikom Davuda a.s. prokleti oni jevreji koji su se ogriješili o subotu (op.prev.zabranu pecanja i ribarenja subotom). Doista su oni prešli mjeru, pa je rekao Davud a.s.:  Allahu prokuni ih i učini ih poukom drugima, pa su pretvoreni u majmune. A jezikom Isaa a.s. su prokleti oni koji su prisustvovali gozbi spuštenoj s neba, pa i kada su jeli od nje opet nisu povjerovali. Tada je rekao Isaa a.s. : Allahu prokuni ih kao što si prokleo one koji su se o subotu ogriješili, i pretvoreni su u svinje.

„…zato što su se bunili i granice zla prelazili“ tj. u njihovom griješenju prema Allahu tako što bi uvijek radili nasuprot Njegove zabrane ili naredbe.

„jedni druge nisu odvraćali od grešnih postupaka koje su radili. Ružno li je zaista to kako su postupali“

Nisu međusobno jedni druge odvraćali od zla.

U vezi s spomenutim zlom prenose se tri govora kod mufessira:

Prvo da je to zlo ribarenje subotom;  Drugo da je to uzimanje mita u sudstvu; I treće da je to jedenje (poslovanje) kamatom i uzimanje (korištenje) novca od prodatog loja koji im je bio zabranjen.

Međutim, riječ zlo (ar.munker) je u ajetu spomenuta bez određenog člana što ukazuje na općenitost tog zla, pa je otuda najpreče ostaviti značenje tog zla na nj.općenitosti.

U vezi s ovim ajetom prenosi se hadis kojeg bilježe imam Ahmed (268), Ebu Davud (172/4), Tirmizi (97/4) i Ibn Madže (1327/2) da je rekao Vjerovjesnik sallahu ‘alejhi ve selleme:

„Zaista bi čovjek među sinovima Israilovim, kada vidi svoga brata u grijehu, isto mu zabranjivao. Pa kada bi došao sutrašnji dan ne bi ga odvraćao  od zla koje pri njemu vidi, –  kako bi s njim jeo, pio i družio se. Kada je Allah vidio ove njihove postupke, okrenuo je srca jednih protiv drugih i prokleo ih jezikom Davuda i Isaa, sina Merjemina“ (El-Munziri kaže da je lanac prenosilaca ovog hadisa prekinut, stoga je hadis slab)

„Ružno li je zaista to kako su postupali“

Njihovo neodvraćanje od zla, tj. nečinjenje naređenog je nazvano radnjom. Dakle, grijeh može biti i neobavljanje nečega, odnosno radnja nečinjenja.